قضب.
[ ق َ ]
(ع اِ)

هر درخت دراز گسترده شاخ.

|| هر شاخ که برای تیر و کمان بریده باشند.
ما قطعت من الاغصان للسهام و القسی.

|| درختی است که بدان کمان سازند.

|| اَسپِست تر.
اسفست ای الرطب.
قَتّ.
[یونجه]

|| ج ِ قَضبة، به معنی گیاه که تر و تازه خورده شود.